Poprzednio pisałam, że umiem robić na drutach. Okazuje się, że na szydełku też umiem.  Potrzeba była tak silna, że się nauczyłam, sama. 

Niestety dawno nie zrobiłam nic nowego, a zdjęcia zamieszczone poniżej są wykonane dawno temu i jeszcze kiepskiej jakość. Nie, przepraszam robiłam, pelerynkę i woreczek na komunię i wtedy postanowiłam, że zrobię coś dla siebie na szydełku co nie będzie sznurem szydełkowo-koralikowym. Jak widać po moim blogu koraliki i sznury koralikowe pochłonęły mnie całkowicie. 

Pierwsze zdjęcie przedstawia wspomnianą wyżej pelerynkę i woreczek komunijny. Robiłam to z głowy bez schematu i robiło mi się to cudownie. Podobno właścicielka zachwycona. 

Drugie zdjęcie przedstawia komplet dla lalki. Sukienka torebka i kapelusz. Powstało jeszcze bolerko, które nie doczekało się uwiecznienia na zdjęciu. Wzór kompletnie mojego autorstwa, który powstawał podczas wykonywania pracy.

Trzecie zdjęcie to kremowy sweter/bluzka nazwa dowolna powstał jako moja wersja popularnej kiedyś bluzki oferowanej przez jedną firmę z odzieżą wysyłkową. Ta bluzka wykonana jest jedynie na motywach swetra zamieszczonego w gazecie. Bluzka ma raglanowe rękawy wszywane oddzielnie. 

Czwarte zdjęcie to serwetka wykonana ze wzoru umieszczonego w jednej z popularnych gazet dostępnych na rynku. Mała modyfikacja została wykonana oczywiście i ta jest okrągła a wzór był na owalną. Co zrobić, taka karma lubię indywidualizować wzory. 

Pamiętam czasy kiedy jedyne swetry jakie miałam, to te robione przez mamę. Nie miała lekko, bardzo jej przeszkadzałam wyjmując druty od tyłu,  Ona cierpliwie nakładała oczko po oczku. Nikt takich swetrów nie miał. Był taki moment, że przebrała się miarka w przeszkadzaniu. Dostałam swoje druty i zaczęła się nauka. Moje druty to dwie bierki z dziecięcej gry. Łatwo nie było. Raz robiłam za luźno, raz za ciasno. Prawe oczka ja, lewe mama. W końcu załapałam. Szaliki były nudne to zabrałam się za swetry. Tych prac wykonanych jeszcze w podstawówce już nie mam ale mam kilka, które robiłam dawno temu. Nawet zdjęcia są "klimatyczne" wówczas nie zwracałam uwagi na to jak fotografuję. Czasy mojego dzieciństwa to srogie zimy, 8 letnia podstawówka, matura z polskiego i matmy i co jeszcze? Włóczka kupowana na tzw żydzie. (Plac Nowy w Krakowie  w dzielnicy żydowskiej Kazimierz zwany Placem Żydowskim) tam było dosłownie wszystko. Niedziela rano była najlepsza. Można było zaopatrzyć się w dobrej jakości materiał na bajeczne swetry. Później okazało się, że ktoś ma resztki, ktoś kupił coś na zapas ale sam nie umie robić i tak materiał na robótki praktycznie pozyskiwał się sam. Większość moich wyrobów wykonałam z głowy nie używając wzorów czy schematów. Gdy już jednak korzystałam ze schematów polowałam na gazety w kioskach Ruchu. Ciekawe czy ktoś kto to będzie czytał pamięta te czasy.

 Fotografie poniżej umieszczam od najnowszych do tych trąconych myszką. 

Spotkał mnie niebywały zaszczyt. Moja praca została zamieszczona w gazecie Beading Polska w kąciku zdolnego czytelnika. Od lat fascynują mnie małe koraliki, to bardzo wdzięczny materiał do wykonywania biżuterii. We wcześniejszych numerach tego czasopisma ukazało się sporo wzorów na naszyjniki, kolczyki i bransoletki. Jeden z nich wykorzystałam dwukrotnie. Wykonałam czarny i biały naszyjnik. O wrażeniach z wykonywania czarnego naszyjnika pisałam we wcześniejszym poście. Wykorzystałam doświadczenie podczas robienia białego i się opłaciło. Takie wyróżnienie. Oba naszyjniki można u mnie zakupić. 

Mój naszyjnik foto Danuta Filipczyk-Smaś