Pamiętam czasy kiedy jedyne swetry jakie miałam, to te robione przez mamę. Nie miała lekko, bardzo jej przeszkadzałam wyjmując druty od tyłu,  Ona cierpliwie nakładała oczko po oczku. Nikt takich swetrów nie miał. Był taki moment, że przebrała się miarka w przeszkadzaniu. Dostałam swoje druty i zaczęła się nauka. Moje druty to dwie bierki z dziecięcej gry. Łatwo nie było. Raz robiłam za luźno, raz za ciasno. Prawe oczka ja, lewe mama. W końcu załapałam. Szaliki były nudne to zabrałam się za swetry. Tych prac wykonanych jeszcze w podstawówce już nie mam ale mam kilka, które robiłam dawno temu. Nawet zdjęcia są "klimatyczne" wówczas nie zwracałam uwagi na to jak fotografuję. Czasy mojego dzieciństwa to srogie zimy, 8 letnia podstawówka, matura z polskiego i matmy i co jeszcze? Włóczka kupowana na tzw żydzie. (Plac Nowy w Krakowie  w dzielnicy żydowskiej Kazimierz zwany Placem Żydowskim) tam było dosłownie wszystko. Niedziela rano była najlepsza. Można było zaopatrzyć się w dobrej jakości materiał na bajeczne swetry. Później okazało się, że ktoś ma resztki, ktoś kupił coś na zapas ale sam nie umie robić i tak materiał na robótki praktycznie pozyskiwał się sam. Większość moich wyrobów wykonałam z głowy nie używając wzorów czy schematów. Gdy już jednak korzystałam ze schematów polowałam na gazety w kioskach Ruchu. Ciekawe czy ktoś kto to będzie czytał pamięta te czasy.

 Fotografie poniżej umieszczam od najnowszych do tych trąconych myszką.