Niniejszy post powstał na podstawie wyłącznie mojego subiektywnego doświadczenia, które wcale nie musi przekładać się na inne osoby. Podaję również linki do stron z których uczyłam się podanych poniżej technik. 

Sznur ten wykonywany jest tradycyjnie za pomocą szydełka i nawleczonych na nitkę koralików. Z mojego doświadczenia ta technika nadaje się do wykorzystania podczas wykonywania naszyjników, które w obwodzie mają 5-7 koralików toho 11/0. Podczas wykonywania grubszych sznurów można zauważyć zapadanie się koralików. Praca też jest bardziej sztywna. Tej techniki nauczyłam się z kursu Weraph zamieszczonego tutaj.

Nawlekając odpowiednio sekwencje koralików można uzyskać efekty jak poniżej na zdjęciach. 

Ukośnik szydełkowo -koralikowy 

Capricho

Bransoletki Capricho wykonywane są igłą i nitką na siatce z koralików. w kolejnym kroku montowane są na siatce koraliki. Jak wykonać taką bransoletkę można zobaczy tutaj . Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w zależności od rodzaju i wielkości koralików montowanych na siatce można uzyskać różny efekt. Wykorzystując koraliki-kryształki oponki można uzyskać bardziej zaokrąglony kształt niż jak wykorzysta się np. koraliki bardziej wydłużone. Pierwsze dwa zdjęcia pokazują efekt z kryształkami oponkami, trzecie z wydłużonymi hematytami w kształcie zbliżonym do fire polish.

Spirala Cellini

Biżuteria wykonywana ta techniką jest bardzo efektowna ale i pracochłonna zarazem. Spiralę Cellini wykonuje się za pomocą igły i nitki wykorzystując technikę okrągłego peyote stitch. Jak zacząć można sprawdzić tutaj.
Poniżej moje prace wykonane ta techniką. Ja osobiści wykonuję spiralę wykorzystując cienką żyłkę wędkarską kupioną w sklepie sportowym na stosownym dziale.  Gdy używałam nici zdarzyło się, że nie dały rady i pękły. Żyłka ma jeszcze kolejna zaletę jaką jest to, że jej nie widać.

Peyote stitch 

Lubię zimę jak jest stabilna. Lekki mróz i płatki śniegu skrzące się w słońcu i da się żyć. Nie to co w ostatni weekend -21 stopni to szok. Siedziałam w domu i tworzyłam. Trochę biżuterii i trochę drutów.

Od pewnego czasu zmuszona zostałam do korzystania z komunikacji zbiorowej, żeby dostać się w różne miejsca miasta. Bardzo dawno tego nie robiłam i jestem pozytywnie zaskoczona. Zmienił się tabor, rozkład jazdy i ilość osób. Jedyne co się nie zmieniło to punktualność. W Krakowie można zaobserwować znikające z rozkładu tramwaje jak również względność czasu. Tramwaje znikają z wyświetlaczy na przystankach i w rzeczywistości również. Minuta potrafi trwać sześć, jak również dziesięć minut, minutę.

Takie czary. Pomocny w przetrwaniu tego okazał się komplet. Czapka i komin wykonane na drutach.

Wzór na czapkę kiedyś znalazłam i Internecie. Przeszedł małą modyfikację i ewolucję. Komplet wykonany z kompletnie nie gryzącej włóczki Dora  Jest tam miła w dotyku, że nawet ja daję radę w czapce i nie narzekam. Aktualnie najnowsza wersja prezentuj się tak:

Kiedyś chciałam umieć wszystko na raz. Sznury szydełkowe, płaskie bransoletki, tkanie na krośnie, haft koralikowy i tak dalej...

Realizuje te marzenia jedno po drugim. Przyszedł teraz czas na krosno. Krosna sklepowe albo są funkcjonalne i mega drogie albo nie funkcjonalne i tanie. Z kłopotu wybawił mnie mąż. Rzut oka na zdjęcia i internecie i powstało moje własne. Deseczka, dwie śruby kilka nakrętek, cztery blaszki i jest gotowe. 

Poniżej bransoletka tkana na krośnie i jej proces powstawania. 

Labladoryt...

Labradoryt nazywany jest "Świątynią Gwiazd" i przynosi jasność myśli jednocześnie otwierając na  mądrość Wszechświata. Uważany jest za kamień przynoszący ulgę przy stanach niepokoju, beznadziejności i depresji, zastępując je entuzjazmem, wiarą w siebie i inspiracją. Rozprasza negatywną energię przynosząc zrozumienie dzięki jasności myśli. Pozytywnie oddziałuje na współpracę z innymi wnosząc porozumienie i harmonię. Informację znalazłam na tej stronie, można tam przeczytać jeszcze więcej.

Kamień kupiłam na wakacjach nad morzem na jednym ze straganów. 

Pomysł na jego wykorzystanie rodził się w mojej głowie długo. Labladoryt to bardzo trudny kamień i nie jest łatwo uchwycić jego ogień. Plan był taki, żeby podczas pracy z nim wydobyć ten ogień. 

Z pierwotnie planowanej zawieszki poprzez pierścionek wyszła bransoletka. 

Było to zajęcie, które wykonywałam z ogromnym przejęciem w Sylwestra zamiast zaplanowanej inwentaryzacji. O inwentaryzacji napiszę kolejny post.
Ostatnio w sieci pojawiło się sporo prac z labladorytem. Ciekawe jakie wy macie doświadczenia z tym kamieniem, bo ja się normalnie zakochałam.

Długo zastanawiałam się jak napisać tego posta.. Rękodziełem zajmuję się prawie 30 lat. Nauczyłam się robić na drutach jako mała dziewczyna. Czasy nie były łatwe. W sklepach towaru było nie za wiele. Wówczas w cenie była umiejętność robienia na drutach i szycia na maszynie. Na początku chodziłam w swetrach robionych przez mamę, później przez siebie. Swetry robiłam dla rodziny i znajomych z włóczki, którą mi dostarczali. Nie zastanawiałam się nad tym ile może kosztować taka praca, aż do teraz. Zostałam kiedyś zapytana jak długo robię sweter. Nie znałam odpowiedzi. Swetry robię w wolnej chwili jak je mam. 

Robiąc sweter dla córki postanowiłam zmierzyć czas potrzebny na jego wykonanie. 

Sweter wykonany jest z włóczki kotek na drutach 4. Rozmiar swetra pasuje na sylwetkę 38-40. Przód i tył swetra ma 130 oczek.

Podaję te dane w celu odniesienia i porównania z innymi.

Czas wykonania poszczególnych elementów:

przód 5h

tył 5 h 

rękaw 3 h 30'

Rękaw 3h 30'

Zszywanie swetra 2 h

Całość wykonania zamknęła się w 19 h licząc minimalną stawkę godzinową podaną dla 2017 roku, cena wykonania poniżej zamieszczonego swetra powinna wynosić 228 zł plus koszty włóczki ok 60 zł. Czy to jest dużo czy mało?

Efekt wykonania poniżej. 

Zastanawiam czy ktoś z was ma również takie doświadczenia jak ja? 

Liczycie czas wykonania swetra/robótki ?

  

Jak poprzednio pisałam umiem robić na drutach. Umiem to od lat. Kiedyś bardzo dużo swetrów wychodziło z pod moich drutów. Teraz jest to raczej dla zabawy niż z potrzeby. Robię to wyłącznie dla siebie lub bliskich ale nie na sprzedaż. Niestety ręcznie robione swetry są bardzo drogie ponieważ do ich wykonania potrzeba sporo czasu nie licząc materiału który jest potrzebny. 

Czas wykonania niewątpliwie zależy od rodzaju włóczki jak również skomplikowania wzoru. Ja uwielbiam te skomplikowane bo nie są nudne w robieniu i odbiorze. 

Tym razem jedna postawiłam na konkretną włóczkę bo zależało mi na efekcie pluszowego sweterka. Wybrałam włóczkę dolce. Pierwotny plan był taki, że sweter będzie gładki i czarny. Później postanowiłam przełamać barwy dodając bordowy kolor.
  

Włóczka Dolce to grubsze i bardzo miłe dla skóry włókno będące 100% poliestrem. Nadaje się na dzianiny zarówno dziecięce jak i dorosłe. Próbka oczek 14 oczek i 14 rzędów to kwadrat 10x10 cm (wg informacji producenta) Zalecane pranie w temperaturze 40 stopni C. Motek 100g-120g

Poniżej podaję jak robiłam sweter. Jest to jest mój indywidualny opis i podejście, którym kierowałam się podczas robienia go. Można to spokojnie wykorzystać ale należny zwrócić uwagę na swoje indywidualne potrzeby i oczekiwania, które mogą różnic się od moich. 

Szczegółowy opis swetra:
przód/tył: nabrałam 60 oczek ściągacza i przerabiałam ściągaczem 2 o.p., 2.o.l. później ściegiem gładkim prawym bez dodawania oczek nad ściągaczem. Zdejmowanie na pachę 1x5, 1x2, 1x1. wysokość od pokroju pachy do ramienia wynosi 21 cm.

Wykrój dekoltu przód/tył można zrobić według własnego uznania np. w tzw serek czyli trójkątny. Ja zrobiłam okrągły 
Przód-dekolt zakończyłam środkowe 13 oczek i potem z obu stron w co drugim rzędzie 3x 3 oczka i 3x1 oczko i zostało mi na ramie 10 oczek które zakończyłam.
Tył-dekolt zakończyłam środkowe 22 oczka i później 3x3 oczka i ostatnie na ramiona 10 oczek razem. 

rękaw prawy/lewy: na druty nabrać 20 oczek plus 2 o.b. przerabiać ciągaczem podwójnym na wymaganą wysokość. w celu poszerzenia rękawa, nad ściągaczem dodać co drugie oczko jedno oczko. Dalej na postrzeżenie rękawa w co 6 rzędzie dodała po dwa oczka. Osiągnęłam szerokość rękawa w której miałam 50 oczek. Zastosowałam zdejmowanie na pachę 1x5, 1x2 i na główkę rękawa 8x1, 2x2, 1x3 i pozostałe zakończyłam. 

Szycie swetra nie jest proste z uwagi na to, że nie mogłam użyć włóczki, którą robiłam sweter, bo po pierwsze nie miałam igły z takim uchem, a po drugie konstrukcja włóczki jest taka, że na jednej nitce zaczepione są inne czyli takie jakby "runo" które podczas szycia się snuje i brzydko rozwarstwia. Dlatego do szycia swetra użyłam czarnej włóczki Dora, którą mam, bo to moja ulubienica. 

Kolejna sprawa to taka, że ta włóczka nie wybacza błędów. Co przez to rozumiem? Tylko tyle, że nie da się jej pruć i robić w nieskończoność. Trzeba mieć plan na robienie bo podczas prucia włóczka może ulec zniszczeniu. 


Włóczka w całej okazałości.  






Tak wygląda to o czym pisałam czyli snucie się włóczki





Tak wygląda gotowy sweter. Ogólnie jestem zadowolona z efektów jakie osiągnęłam. Test na ciepło również zdał. Jest do tego bardzo miły w dotyku i efekt pluszowego swetra mam osiągnięty. Pewnie nie ja pierwsza korzystam z tej włóczki dlatego jeszcze raz podkreślam, to co pisze to moje subiektywne odczucia. Nie odradzam tej włóczki uprzedzam jedynie że jest ona przynajmniej dla mnie trudna. 

Sporo wiem na temat biżuterii wykonywanej z koralików jak również, robienia na drutach i szydełku. Postanowiłam jednak na tym nie poprzestać. Człowiek całe życie się uczy. 

Do tej pory rękodzieła uczyłam się sama lub jak widziałam, że ktoś coś robi podchodziłam i pytałam. Kiedyś w muzeum, klasa oglądała eksponaty, a ja patrzyłam jak pani robi na drutach. Można i tak. Można również z sieci czerpać pomysły i można z niej się uczyć. Ja postanowiłam sprawdzić jak się uczy na szkoleniach/warsztatach. 

Szkolenia na których bywałam ostatnio dotyczyły rozwoju osobistego. Teraz postanowiłam wyjść na warsztaty z koralików. O kiedy dowiedziałam się, że w Krakowie prowadzone są warsztaty haftu koralikowego powiedziałam sobie, że pójdę. 

Zeszło mi trochę, aż wczoraj się odważyłam. Było cudownie. Małe grono uczestników i przesympatyczna prowadząca (sprawdź tutaj) spowodowało, że spędziłam ponad 3 godziny szyjąc koraliki. Patrzałam również z podziwem na osoby które tam były. Każda miała coś zrobione przyniesione w zawiniątku do skończenia. To dla mnie też jest fascynujące jak przechowywane są koraliki i jak przechowywane i zabezpieczane są prace nad którymi aktualnie się pochylały. 

Ja mam swój pomysł na przechowywanie i transportowanie prac, które zabieram np. do pociągu czy na urlop. O tym planuje napisać specjalny post tylko czekam na dobre światło do robienia zdjęć.

Poniżej moja praca wykonana na warsztatach. Zaznaczam, że pierwszy raz haftowałam koralikami. Peyot znam bardzo dobrze ale haft...

I jak to wygląda? Mnie się podoba i otwiera nowe możliwości. Skończę sweter i zabieram się za haftowanie koralikami. 

Kaboszon przyszyty do syntetycznego zamszu. Przyszyty, bo miał dziurkę. Normalnie z tego co mówiła prowadząca można użyć odrobinę kleju i przykleić. 

Poniżej pierwszy rząd koralików po tym jak kaboszon został "oprawiony" koralikami. Dodam również, że aby zacząć to należy "obkoralikować" kaboszon. Jak mi się podoba to szycie i o dziwo szybko praca posuwa się do przodu. Jedyna wada to to, że do pociągu tego nie zabiorę.